وقتی ذاتا مشکل پسند و سخت انتخابگر باشی کارت در می آید و فاتحه ات خوانده می شود. در همه چیز دنبال آنی هستی که بهتر و کامل تر و خالص تر است. مهم نیست راست و درست و نزدیک به صوابش باشد یا نه. مهم این است که بهتر و کامل تر و خالص تر با قوانین تو باشد. دیگر می شوی مرغ پرکنده تا بتوانی آن شی یا فرد مورد نظر را بیابی. حتی برای خرید یک جنس هم کارت در می آید. می گردی و می گردی تا از میان صدها یا شاید هم هزاران بتوانی بهترین با معیارهای خودت را بیابی و چه بسا مدت ها باید وقت بگذاری برایش. وقتی هم بیابیش دیگر بیشتر کارت در می آید چون هیچ زمان دیگری به پایین تر از آن رضایت نمی دهی و بقیه چیزها را با آن مقایسه می کنی و هر چه درجه بهتر بودنش بیشتر باشد کارت بیشتر درآمده و رسما خودت را بدبخت کرده ای. باز در مورد اشیا و اجناس قابلیت برگشت پذیری دارد ولی در  مورد افراد باید درصد برگشت پذیری را نزدیک به صفر بدانی.

از میان دوستان باید خالص ترین و ناب ترینشان را بیابی. باید امتحانات زیادی پس بدهند یا پس داده باشند تا بهترین و کامل ترین و خالص ترینشان را بیابی. در راحتی و آرامش، در اضطراب و استرس و در شادی و در غم. ناب ترینشان را که یافتی باید دو دستی بچسبی اش که یافتن دومی در این عصر خودخواهی بسیار سخت است. 

خالص نباشند درکت نمی کنند. تو با خنجری فرو رفته در پهلویت و یا در قلبت در کنارشانی ولی زخم کاری ات را نمی بینند. مجبوری با آن ها بخندی، حرف بزنی، گریه کنی به خاطر آن ها. ولی این تویی که پیر می شوی، زخمت کاری تر می شود. مرهمی برای گذاشتن روی زخمت ندارند. 

خالص که باشد نه تنها مرهم روی زخمت می گذارد که حتی آن قدر حواست را پرت می کند که ندانی کی مرهم را روی زخمت گذاشته.  

نایاب نیستند ولی حتما کمیابند. باید یافت خالص ترینشان را

 

پس از نوشته قبلی بعضا  حرف دار تر:

1-از دسته قاطی نوشته ها در ساعت های بی خوابی.

2- می گفت آدم های پیچیده را دوست ندارم. یکی از بزرگ مردان را مثال می زد که پیچیده نیست. راست میگفت همه جیز در این جهان دو دو تا جهارتای ساده است.

3- یک چیزهای عجیب و مشکوک و سنسور راه انداز است.

نوشته شده در شنبه 94/6/14ساعت 2:0 صبح توسط زهرا نظرات ( ) |